Stół Slytherinu

Fauntley Prentice

Zastanawiał się, któy pojedynek będzie ciekawszy: Lucy-Leah czy Ian-Mischa. Westchnął i rozejrzał sie bezradnie za kimś z kim on też mógłby się pokłócić. Jego wzrok padł na Isie, która starała sie być niewidzialna.
Uśmiechnął się, jak gdyby nigdy nic.

Aisling Biteford

Nie. Na czworakach do wyjścia. To niedaleko, prawda?
Nie. Niedaleko. Nie było jej już. Głupia Leah.

Leah Lullietus

Jesteś zadziwiająco zgorzkniała jak na jedenastolatkę. Ale nie wiesz o ludziach absolutnie nic.
Uśmiechnęła się. Tak, jak robiła to, gdy była bardzo zdenerwowana. I gdy miała ochotę na troszkę zabawy.
Bo to nie była groźba, tylko stwierdzenie faktu.
Wstała. Zignorowała ten cholerny nóż.
Bo jeśli kogoś w tym towarzystwie skrzywdzono, tą osobą jesteś ty. Ty i tylko ty.
Podniosła łyżkę, uważając, by się na nic nie nadziać. A potem jeszcze raz mrugnęła do małej, powiedziała:
Współczuję ci, dzieciaku bez dzieciństwa.
i wyszła, skinąwszy uprzednio na Mischę.

Ian Murray

- Mischa, dajesz tak na siebie... kiwać? - zapytał Murray. Nie bez złośliwości.

Lucy D. Vivian · Gość

- Zgorzkniała? - spytała Lucy - Zgorzkniała?
Przez chwilę milczała. A śmiech, który potem wydostał się z jej ust, brzmiał jak dźwięk tablicy przesuwanej po ścianie wysadzanej odciętymi palcami. Zgrzytliwy, nie do końca ludzki chichot.
- Leah, nie chciałabym być przykra, ale ja przynajmniej mam ludzi, których mogę nazwać rodziną! - krzyknęła za odchodzącą Ślizgonką.
Otarła łzę rozbawienia. Krztusiła się śmiechem.
- Skrzywdzono... skrzywdzono... doprawdy - Lucy chichotała niepowstrzymanie - Dzieciaku bez dzieciństwa. Cóż, zawsze to lepsze niż 'wykorzystana panienko z problemami emocjonalnymi'.
Odjęła dłoń od twarzy. Perły na jej nadgarstku były prawie czarne. Zerknęła na Iana.
- Komu jak komu, mnie to akurat mogłaby zazdrościć dzieciństwa. I jakby nie patrzeć, ustąpiła z bronionego terenu z podkulonym ogonem.

Fauntley Prentice

Spojrzał w sufit, jakby błagał o litość. Kiedy jednak ta nie nadeszła, usiadł przy stole Ślizgonów, siegając po szklankę z sokiem. A potem obrócił się, opierając plecami o kant stołu i spojrzał na Lucy. I na małomównego Iana, upijając beztrosko łyk ze szklanki.

Mischa Trachtenberg

- Mógłbyś się nie wtrącać w swoje sprawy. Mam z Leah wspólny interes. Poza tym ja wcześniej powiedziałam że wychodzimy, wiec ona może kiwać głową. Zresztą i tak byś nie zrozumiał po co mi te myszy. - Przewróciła oczami. Nie ma to jak chcieć zrobić coś dla dobra kogoś innego i mieć przy tym korzyści.

Fauntley Prentice

- Ciekawość to bardzo częsta cecha u ludzi - powiedział bez cienia zlośliwości. Jakoś tak... ot tak?
Uniósł szklankę, jakby wznosił toast. Nie zachowywał się dzisiaj normalnie.

Mischa Trachtenberg

- Ciekawość zabiła kota. - Powiedziała patrząc na Fauntley'a z rozbawionymi oczami. - A rycerzyk powinien bronić niewinnego kotka.

Ian Murray

Zmrużył oczy, słuchając wywodu Ślizgonki.
A potem uśmiechnął się do Lucy. Taki uśmiech, który rozumieją tylko dwie zaprzyjaźnione osoby, a cała reszta może co najwyżej przyglądać się z niezrozumieniem.

Fauntley Prentice

- Rycerzyk? - zapytał i ostentacyjnie się rozejrzał. - Nie widze tu nikogo takiego. - Wzruszył obojętnie ramionami i dopił resztę soku. - Zresztą rycerzyki ratują księżniczki, a nie łyżki przetransmutowane w kota.
Spojrzał beznamiętnie na Iana i nalał sobie soku do pustej szklanki.

[Carrie, wiesz przecież, że on woli blondynów xDDDD]

Ian Murray

[beznamiętnie? No jak można xDDDDD]

Corinne Hawkins

Zajrzawszy do Wielkiej Sali zauważyła Fauntleya siedzącego przy stole Ślizgonów. Dziwne - sam, bez Peppy? Postanowiła go o to zapytać. Podeszła do niego i na przywitanie przytuliła.
- Czeeeeść, Fauntley - powiedziała, dalej lekko się uśmiechając.

Fauntley Prentice

- O, cześć - powiedział i w jego obojętnym głosie znalazło się nawet miejsce na nutkę zaskoczenia. Oblał się niestety sokiem - nie pierwszy i nie ostatni raz zresztą. Ale dzisiaj naprawdę nic nie było go w stanie wyprowadzić z równowagi.
- Tak szybko? - zapytał, szukając po kieszeniach chusteczki.

Mischa Trachtenberg

-Obrońca Puchonek. - Powiedziała i uśmiechnęła się. Miała tego wszystkiego dosyć. - Jeżeli nie macie już do mnie żadnych pretensji to pójdę. Chcesz chusteczkę?