Szklarnia "Amazońska"

Nola Rice

- A wiesz jak się robi ciasteczka z wróżbą? - odpowiedziała pytaniem na pytanie. - To ze stateczkami jest tak samo. Obydwa zresztą produkuje się w USA. Ci Amerykanie to dopiero są cwaniaki. A nazywają to chińskie ciasteczka z wróżbami. Jakie tam chińskie! Wszystko to amerykańskie gówno. I stateczki też. W Chinach to każdy umiałby ci takie ciasteczko upiec albo stateczek do butelki włożyć.
Niewiele brakuje a zaczną prowadzić dysputę o niewolniczej pracy młodych Chińczyków fabrykach butów Nike (niecałe pół funta za wykonaną parę!).

Perpetua Scout

Przechyliła lekko głowę, przyglądając jej się - dla odmiany - za zaciekawieniem pomieszanym z zaskoczeniem (zgodnie z ruchem wskazówek zegara).
- Uważam - zaczęła niepewnie - że powinnyśmy iść spać.
Wyszczerzyła się niewinnie (bardzo niewinnie) i wskazała drogę do drzwi.

Nola Rice

Nola usłyszała w głowie jakby odgłos zatrzaskiwanych drzwi. Nie będzie dziś zgłębiania problemów współczesnego niewolnictwa. A cappuccino dopiero zaczynało działać!
- Skoro nie interesują cię ciasteczka... Zresztą, kogo interesują te małe paskudztwa.
Poszła przodem. Nie omieszkała naturalnie potknąć się na progu. Cholerne sznurówki. Zawsze są tam, gdzie ich nie powinno być.

Perpetua Scout

Wyszła za Gryfonką z niemiłym wrażeniem, że mózg (a właściwie to jego resztki...) już dawno wyparował w tym skwarze. Wzruszyła ramionami do własnych myśli i postanowiła nie przejmować się takowymi rzeczami po jedenastej.

Mischa Trachtenberg

Usiadła pod jakaś wielką, dorodną palmą. Wyjęła z torby książę i zaczęła czytać.
W końcu się uczymy co Mischa?
I tak, i nie.
Ostatnio szukała spokoju, żeby odpocząć, z kim ostatnio rozmawiała?
Nawet ja tego nie pamiętam.

Lori Backer

Jeżeli było dziwniejsze miejsce niż to, gdzie właśnie pojawiła się Backer, było nieznane naszej pani profesor ani mnie.
Bo to dziwne - sama, bez żadnej przyczyny, chodzi sobie... Ha!, teraz nawet usiadła!
I oglądała krajobraz.

Tristan Miseris

Tristan również wybrał sobie szklarnię amazońską na miejsce odpoczynku. Tylko u niego powód był zgoła inny - walka z kuroliszkiem. Bydle było tak agresywne, że ledwo sobie poradził. A przecież karmił je jak należy!
- O, cześć Lori - przywitał się, poprawiając fioletowe okulary.

Lori Backer

Tak, ostatnio też mówił, że niby niegroźne jest "to coś"!
- Mhm - mruknęła kiwając głową.
Tak, zdecydowanie "mhm" sprawdza się jeszcze lepiej niż zwykłe "dzień dobry". Choć w tym przypadku to raczej wieczór trzeba by było pozdrowić...

Tristan Miseris

Tristan usiadł naprzeciwko profesorki.
- Wyglądasz na zmęczoną - zauważył. - Miałaś lekcje, zgadłem?

Lori Backer

- To aż tak widać? - Zagryzła wargę.
Wyglądała na zmęczoną? Być może. Miała lekcję? Na pewno.
Numerologia jest fajna, no nie? To dlaczego tak trudno się jej uczy?

Tristan Miseris

- Troszkę - przyznał. - Jak tam ci poszło? Uczniowie grzeczni?

Lori Backer

- O, byli grzeczni. Jeszcze piętnaście minut dłużej i zasnęliby pewnie w tych ławkach - odparła.
Widać? Widać! Co jest, ma jakieś cienie pod oczami?

Tristan Miseris

Twarz Trisa wykrzywił jakiś krótki, nerwowy tik niezadowolenia.
- Niefajnie - przyznał. - Ale wiesz, przynajmniej dobrze, że nie przeszkadzali - z dwojga złego lepiej, że większość spała i te kilka osób słuchało, niż żeby wszyscy mieli gadać i wariować - wtedy już nikt nie słucha.

Lori Backer

- Nawet nie miał kto wariować - odparła cicho. - Ale dość mojego marudzenia. Co z twoją ręką?

Tristan Miseris

- Goi się - przyznał Tristan. - Wkrótce będę mógł zdjąć bandaże. Tylko pewnie blizny zostaną... Ale to nic, ważne, żeby ręka była sprawna, tam estetyką się nie przejmujmy.
Profesor zaśmiał się serdecznie, aby Lori nie pomyślała, że się nad sobą użala.